Na het lezen van het boek ‘De nieuwe vrouw’ van Lena Rentschler, waar ik eerder deze blog over schreef, heb ik 3 maanden lang mijn cyclus bijgehouden. Ik vertelde al eerder over female timemanagement en welke invloed je cyclus en je bioritme hebben op jouw manier van werken. Daarnaast schreef ik over intuïtief werken, ingaan op wat zich aanbiedt en wat goed voelt. In deze blog wil ik mijn ervaringen delen met het cyclus dagboek en daarnaast helpt het om mijn bevindingen en ervaringen op een rijtje te zetten om er zo hopelijk nog meer uit te halen.
Voor degene die nu denken, help! Dit gaat alleen maar over menstruatie en andere eierstok gerelateerde dingen, ja! Dit is het moment om iets anders te gaan doen. Misschien heb je meer interesse in dit artikel over bore out en burn out.
Maar Vera waarom wilde jij je cyclus volgen?
Leuk dat je het vraagt. Sinds ik bevallen ben van L zijn mijn cyclus klachten veranderd. Voor mijn zwangerschap had ik vooral last van fase 1, mijn menstruatie. Vermoeidheid, buikpijn, een loom gevoel en krampen waren voor mij normaal. Ik wist dan dat ik zou gaan bloeden en dat er 5 dagen van me-myself-and-I zouden zijn, want tijdens fase 1 vond ik dat het fijnst, gewoon op de bank met een dekentje of met een warme kruik op mijn buik chocola eten. Al vraag ik me nu af of dit commercieel aangepraat gedrag is…
Na de bevalling heb ik een spiraaltje laten zetten. Dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Ik heb een Mirena spiraal die mijn hormoonhuishouding weer heeft veranderd. Vroeger had ik niet zoveel last van pukkels, maar mijn voorhoofd (tussen mijn wenkbrauwen) is veranderd in een maanlandschap en in bepaalde fase van mijn cyclus worden de pukkels zichtbaarder. Na het zetten van mijn eerste spiraaltje (ik heb nu mijn tweede) kreeg ik na een aantal weken hevige buikpijn. Van de huisartsenpost naar de dokter en na een week ziek in bed en kilo’s afvallen door het niet kunnen eten, bleek ik een cyste te hebben op een van mijn eierstokken. De cycste was te klein en hoefde niet verwijderd te worden, tenzij de cyste zou groeien, wat hij dus niet deed.
Toen het cyste drama achter de rug was kreeg ik weer een aanval van buikpijn. Steken in mijn buik, baarmoederstreek, alsof er een dolk in mijn buik gestoken werd. In paniek belde ik de gynaecologie afdeling van het ziekenhuis, want daar had ik mijn spiraal laten zetten. Ik mocht gelukkig snel langskomen voor een inwendige echo. Op de echo bleek dat ik een eisprong had gehad. De gynaecoloog kon mij precies vertellen uit welke eierstok het eitjes was gekomen. De pijn was ontstaan door een bloedzakje wat samen met de eisprong mee was gekomen. Iets wat vaker voorkomt en wat dus voor de pijn zorgde. Sindsdien heb ik regelmatig een zeer pijnlijke eisprong.
En die eisprong komt altijd onverwacht, doordat ik niet meer bloed tijdens fase 1 (de fase van de menstruatie) weet ik niet wanneer ik een eisprong kan verwachten. Doordat dit erg onvoorspelbaar is ben ik al een aantal keer overvallen door een pijnlijke eisprong. Op het terras tijdens een borrel op een vrijdagavond, uiteten met vrienden en kinderen waarbij ik bijna van mijn houtje ging en tijdens een lunch met collega’s. Zo’n pijnlijke eisprong duurt ongeveer een uur, ik kan niet bewegen en lig het liefst in elkaar gevouwen op bed. Na het uur pijn lijden ben ik kapot en moet ik meestal even slapen. Doe ik dit niet dan duurt de pijn langer. Daarna gaat het weer en kan ik gewoon verder met mijn plannen.
Ik vind het belangrijk om dit te delen, want er zijn meer vrouwen die hier last van hebben. Voordat ik deze klachten kreeg wist ik niet dat een eisprong zo pijnlijk kon zijn.
Terug naar het begin…
Ik begon Lena te volgen op Instagram en las telkens hoe zei over de fase van haar cyclus vertelde en hoe we door te luisteren naar ons lichaam inzicht kunnen krijgen in onze eigen cyclus. Ze geeft daarbij heel duidelijk aan dat de maandelijkse cyclus bij iedereen anders verloopt. Ik dacht dat het voor mij niet mogelijk was om mijn cyclus in beeld te krijgen, ik bloed immers niet, gelukkig waren daar de geruststellende woorden dat iedereen (ook als je in de overgang zit of daarna) haar cyclus in kaart kan brengen.
Door meer zicht te krijgen op mijn cyclus kan ik me beter voorbereiden op mijn eisprong. Hiervoor heb ik dus 3 maanden lang elke dag verschillende notities gemaakt. Aan de hand van de maanstand, dromen, fysieke kenmerken, emotionele kenmerken en mentale kenmerken kreeg ik steeds meer grip op mijn cyclus. In het begin leek het nogal een wirwar van woorden die erg op zichzelf staand leken, maar nu, na meer dan 3 maanden zie ik patronen.
Fysiek gezien heb ik elke maand een aantal dagen pijnlijke zware borsten, heb ik dagen waarbij mijn energie heel hoog is, dan barst ik van zelfvertrouwen en de dagen dat ik geïrriteerd ben en dat niemand het in mijn ogen goed kan doen. Ik merk dat ik in bepaalde fase zin heb in zoetigheid en kan blijven snoepen terwijl er ook fasen zijn waarin ik geen zin heb ik eten.
Wat het mij heeft opgeleverd…
Ik kan nu beter inschatten wanneer mijn eisprong ongeveer is, als ik dan uiteten ga of met vrienden weg ben zorg ik ervoor dat ik een ibuprofen inneem. Op aanraden van de dokter die zegt dat de pijn dan minder is, moet je wel weten wanneer die eisprong is.
Daarnaast heb ik meer rust. In fase 1 kan ik beter werken, heb ik meer focus en dat lukt me door meer ruimte te nemen voor mezelf. Fase 4 is daarentegen de fase waarbij ik mezelf constant tegenkom. Ik krijg niks uit mijn handen, heb geen goede ideeën en eigenlijk is alles ruk. Dit is de fase voor de menstruatie waarbij het voor mij belangrijk is om te accepteren dat dingen even niet gaan lukken en dat het me meer oplevert om een wandeling te maken of even te relaxen met Netflix. Mijn dromen in fase 4 zijn ook levendig en realistisch (voor zover opgegeten worden door een krokodil en achternagezeten worden door zombies realistisch is…).
Tijdens fase 2 en 3 lukt het mij het beste om te knallen, er is dan veel energie, focus en ik sta open voor feedback van anderen. Ik kan kritiek beter accepteren en de wereld lijkt zonniger op de een of andere manier. Grappig is ook dat ik tijdens fase 2 vaak opschrijf behoefte te hebben aan gezond eten en bewegen. Het opschrijven van mijn behoefte of intentie is iets wat ik zelf heb toegevoegd aan de onderwerpen van Lena. Ik vind het prettig om even bewust te worden van waar mijn behoefte ligt en soms is het geen behoefte, maar maak ik er een intentie van.
Mijn conclusie, voor nu, want ik ben er nog niet klaar mee, is dat ik weer een persoonlijke groei door heb gemaakt. Ik ben gegroeid in mijn persoonlijke leiderschap. Door helder te hebben waar ik behoefte aan heb en wat er past bij de fase waarin ik me begeef kan ik keuzes maken waar ik daadwerkelijk achter sta en waar ik ook voor 100% voor kan gaan. Afspraken die me in fase 4 te veel energie kosten zijn waardevoller in fase 2 of 3. Voor een groot gedeelte kan ik dit zelf inplannen, maar er zijn ook nog steeds momenten waarin ik geen invloed heb op mijn agenda, dan loopt mijn schoolagenda onverhoopt toch vol, door hier bewust van te zijn durf ik nu voor mezelf te kiezen en een keer uit te slapen of te gaan lunchen. Waar ik me voorheen schuldig voelde en mezelf streng toesprak, kijk ik nu op een liefdevolle manier naar mezelf. Ik sta stil bij wat ik voel en waar ik behoefte aan heb, zodat ik mijn energie kan steken in de dingen die op dat moment belangrijk zijn en mijn volle aandacht nodig hebben.
Keuzes maken die zorgen voor persoonlijke groei en persoonlijk leiderschap kun jij ook maken! Samen kunnen we op onderzoek uitgaan naar wat voor jou werkt en waardoor jij je versterkt voelt, wacht dus niet langer en bel me voor een kennismakingsgesprek!