Zonder boodschappenlijstje naar de supermarkt is eigenlijk nooit een goed idee. Ik kan geen keuzes maken. Een paar jaar geleden, in de periode dat ik in de ziektewet zat en binnenstebuiten werd gekeerd om er vervolgens achter te komen dat ik AD(H)D heb, was het verschrikkelijk.
Omdat ik toen veel thuis was deed ik vaak boodschappen, bijna elke dag, want dan kun je lekker kiezen wat je gaat eten… Ik ging altijd voor een paar dingen naar de supermarkt, zonder lijstje natuurlijk want die paar dingen die kun je wel onthouden, toch?! Nou vergeet het maar, ik niet. Het probleem begon al bij de ingang, wat ga ik eigenlijk eten vanavond? En ik moet ook koekjes meenemen, maar welke? En als ik dan eindelijk een beslissing had genomen en wist wat ik wilde koken, bedacht ik me en kon ik de winkel nog een keer door om alle ingrediënten te wisselen voor het nieuwe recept. Ik heb letterlijk een keer 20 minuten voor het schap met koekjes gestaan, omdat ik echt niet wist wat ik wilde. Ik kon wel janken. En vervolgens thuis erachter komen dat je een belangrijk ingrediënt vergeten bent.
Gelukkig had ik een fijne psycholoog die mij verzekerde dat het beter was als ik een lijstje zou maken. Dus ik maak altijd een lijstje of lijstjes, niet alleen de boodschappen staan in een lijstje, maar ook mijn dingen voor de klas, de opleiding en met een verhuizing voor de boeg bestaat mijn lijstje tegenwoordig ook uit rollen tape, dozen en parkeervergunningen. En als je dan maar 1 lijstje maakt werkt het eigenlijk nog niet!
Nu ken ik mezelf ondertussen wel een beetje en weet ik wanneer ik uit moet kijken. Dus als de lijstjes te lang worden of teveel verschillende onderwerpen bevatten dan moet ik op de rem. Helaas vergeet ik die rem, met als gevolgd dat ik dingen vergeet…
Van de eieren in de supermarkt die mijn volledige planning in de war schoppen tot de vergadering die op tijd doorgegeven is, maar toch echt niet in mijn agenda staat.
Nu kan ik bij de pakken neer gaan zitten, maar daar heb ik niks aan. L is vrolijk, P is lief en ik ga door, want ik kan het!
Alice: ‘This is impossible!’
The mad hatter: ‘Only if you believe it is!’