“De zoektocht naar je eigen identiteit is als de constante stroom bloed die zich een weg baant door de aderen en gevoed wordt door de zuurstof die je inademt, maar altijd onder leiding van je hart.”
Sommige dagen kun je jezelf volledig verliezen in die zoektocht, althans zo voelt dat voor mij. Ik merk dat ik me dan optrek aan anderen, het voorbeeld over wil nemen en perfectionistisch te werk ga. Alsof je verdrinkt in de ideeën en opvattingen van anderen en steeds verder wegdrijft van dat waar je zelf voor staat. Onzekerheid wordt dan vaak tegen mij gezegd, vertrouw wat meer op jezelf. Makkelijker gezegd dan gedaan.
Toch noem ik mezelf niet onzeker. En het lijkt of de directeur van de basisschool waar ik werk dit fantastisch aan voelde. Zij vindt het erg belangrijk dat iedereen gezien wordt en het schooljaar startte dit jaar dan ook met een cadeautje voor alle teamleden. Bij dat cadeautje zat voor iedereen een persoonlijke boodschap op een kaartje. Daar houd ik van, echte kaartjes sturen en krijgen en al helemaal als de kaart bewust gekozen is. Ik snap niet hoe mensen zomaar een kaartje uit een rek kunnen pakken en die kunnen schrijven. Het liefst maak ik de kaart zelf, zodat ik echt iets kan maken wat bij de ontvanger past en als ik daar geen tijd of inspiratie voor heb dan sta ik minimaal een kwartier bij het kaartenrek om de juiste kaart uit te zoeken. Gelukkig hebben ze bij mijn vaste Primera een stuk of 10 rekken met kaarten. Maar dat terzijde. Op de voorkant van mijn kaart stond: “Kleur buiten de lijntjes en kijk wat er gebeurt…”
“Kleur buiten de lijntjes en kijk wat er gebeurt…”
Dat ene zinnetje zit nu al 3 maanden in mijn hoofd, want dit past bij mij. Ik houd ervan om de regie te hebben, te weten wat er gaat komen en het onverwachte te vermijden. In de meeste gevallen ben ik niet onzeker, maar op zoek naar grip. Op de Daltonschool waar ik werk staat spelend leren in de onderbouw centraal. De kinderen ontwikkelen zich vanuit het spel en als leerkracht stimuleer je de kinderen in dit spel. Wat erop neer komt dat je vooraf niet kan bedenken wat er gaat gebeuren, je moet vertrouwen op je eigen kennis en inlevingsvermogen. Ik moest mijn vaste patronen (het voorbereiden van lessen) loslaten en vertrouwen op het pad dat zou ontstaan. Mijn houvast is mijn kennis, ik weet welke doelen de kinderen moeten behalen en ik weet hoe ik de ontwikkeling kan stimuleren.
Ja, ik was hier misschien wel een beetje onzeker over, maar ik weet dat ik fouten mag maken (zolang alle 30 kinderen aan het eind van de dag maar heel naar huis gaan) en zo creëer ik ruimte om te leren. Doordat elke klas iets anders doet kan ik niet afkijken, kan ik het kunstje niet kopiëren van anderen, maar moet ik het zelf doen. En dat is fijn, want dan blijft het mijn regie die buiten de lijntjes gaat. En is het mijn identiteit als leerkracht waar ik op kan vertrouwen.
Op school gaat het nu bijna als vanzelf, het stroomt en geeft energie. Als coach ben ik daarin aan het groeien. Zo zei ik laatst tegen mijn vaste fotograaf dat de laatste foto’s beter passen bij wie ik ben en wat ik doe. Haar reactie verraste mij, want ze zei dat het logisch is dat dit nu beter past ik ben gegroeid mijn bedrijf is gegroeid en ik weet beter wat mijn missie is. En dat klopt.
Toen ik net startte als coach wilde ik in het plaatje van vrouwelijke ondernemer passen. Iemand die ambitieus is en zakelijkheid uitstraalt. Dat eerste ben ik nog steeds, maar nu meer vanuit mijn passie en opvattingen. Net als voor de kinderen op school gun ik volwassenen ook hun eigen ontwikkeling. Minder naar anderen kijken en telkens weer afwegen; Ben ik dit? Is dit wat ik uit wil dragen? Zo ontstaat er een ontwikkeling die vanuit het hart komt, dat hart waar je op kan vertrouwen, met de kennis die jij hebt. Je ademt de zuurstof van buitenaf wel in, maar je hart heeft de leiding, jij hebt de leiding.
En zo heb ik ook de leiding over mijn identiteit als coach, want wat ik doe en waar ik voor sta komt vanuit mijn hart. Ik sta voor warme duurzame contacten, vertrouwen in jezelf en elkaar, groeien vanuit intrinsieke motivatie, vanuit het hart. Door jouw grenzen te ontdekken, aan te passen en te definiëren kun jij de juiste balans vinden.
En zo heb ik ook de leiding over mijn identiteit als coach, want wat ik doe en waar ik voor sta komt vanuit mijn hart. Ik sta voor warme duurzame contacten, vertrouwen in jezelf en elkaar, groeien vanuit intrinsieke motivatie, vanuit het hart. Door jouw grenzen te ontdekken, aan te passen en te definiëren kun jij de juiste balans vinden.
Je neemt voldoende zuurstof op om energie te behouden zodat het hart het bloed kan laten stromen waar het hoort te stromen.