Hebben jullie er ook al zin in? Lekker op een terrasje met een wijntje of biertje genieten van de zon. Of uiteten bij je favoriete restaurant, even zonder kinderen, gewoon als geliefden samen zijn. En dan die vakantieplannen, welke Nederlandse camping wordt het? Of zijn jullie een van de gelukkige geweest die een huisje aan zee hebben weten te bemachtigen?
Ik heb er wel zin, dat terrasje, die vakantie en even lekker met z’n tweeën uiteten. Maar aan de andere kant maakt het me ook bang. En dan niet de angst om ziek te worden, of een tweede piek in deze crisis. Maar de angst voor wat er dan allemaal op ons af gaat komen. Hoe wordt ons leven? En hoe gaan we ons leven leiden?
De Corona bubbel is bij uitstek de periode geweest om samen te zijn, het is overzichtelijk. De mensen die dicht bij ons staan zien we regelmatig. Het woon-werkverkeer is tot het minimum beperkt. P mag sowieso niet op kantoor werken en ik mag sinds kort weer twee dagen op school zijn om les te geven. L gaat 2 à 3 dagen per week naar school. Veel meer andere ritjes zijn er lange tijd niet geweest.
Toch merk ik dat hier verandering in komt. Wat heel fijn is. We gaan weer sporten, L gaat weer naar zwemles en de hockeytraining, de scholen gaan weer volledig starten. Daarnaast begint de agenda weer vol te druppelen met zakelijke afspraken in real life, kappersafspraken, tandartsbezoekjes en laten we vooral niet vergeten al die etentjes en borrels die we zo gemist hebben. De basis wordt weer aangevuld met nieuwe plannen. Dat maakt deze periode uitstekend voor een reflectiemoment voor jezelf.
Wat vond je fijn de afgelopen periode? Wat ben je gaan waarderen? Wat moet er blijven? En wat ben je meer gaan waarderen?
Thuiswerken, of misschien toch weer wat dagen op kantoor met collega’s, want zelfs die flauwe grappen bij het koffiezetapparaat ben je gaan waarderen. Ga je nu andere keuzes maken in het plannen van afspraken, misschien ga je meer afwisselen met live afspraken en videobellen. En blijf je tijdens de werkdag tijd maken voor een wandeling of een uurtje sporten? Want bewezen is dat fysiek actief zijn de hersenen stimuleert. Dus even een uurtje rennen kan je energie geven voor dat nieuwe project waar je net mee wil starten.
Als leidinggevende ga je nu aan de slag met de nieuwe maatregelen. Welke mogelijkheden zijn er binnen de organisatie? Hoe houd je dat team gevoel na weken elkaar niet fysiek zien? Zijn teamleden productiever geworden, doordat ze het vertrouwen hebben gekregen om thuis te werken? Zijn de vergaderingen effectief wanneer ze via videobellen verlopen? Dit is ook voor leidinggevende het moment om naar de toekomst te kijken. Hoe onzeker die misschien ook is. Nu kun je het verschil maken en jezelf en de organisatie voorbereiden op een “nieuwe” manier van werken.
We hebben ons aan moeten passen en dat heeft tijd en energie gekost. Laat dit niet voor niks zijn geweest. Door na te denken over de toekomst, te reflecteren op jezelf en nieuwe doelen te stellen kunnen we onszelf voorbereiden op wat er komen gaat.
Wat is voor jou belangrijk in de basis? Waar wil jij naartoe werken?
