“Ik denk dat het voor mijn vriendin gewoon heel moeilijk is om met mij samen te wonen” dit zei een van mijn coachees tegen mij. Hij vertelde dat hij last had van woede-uitbarstingen en regelmatig erg boos werd op zijn vriendin. Hij wilde zich graag terugtrekken en had meer ruimte voor zichzelf nodig.
“Ik vraag echt vaak om hulp” vertelde ze, maar toen ik haar vroeg wanneer ze voor het laatst om hulp had gevraagd kon ze dat niet vertellen. De spullen van de vakantie stonden na twee maanden nog steeds in de huiskamer en het lukt haar niet om die op te ruimen. Als mijn vriendin er is doen we vooral leuke dingen en zo stapelen de dingen die ik in en om huis moet doen op tot het moment dat het zoveel is en ik niet meer weet waar ik moet beginnen met opruimen.
“Vera, wij passen ons best wel aan” zeiden mijn vriendinnen lang geleden tegen mij. En een andere vriendin vertelde mij dat ze me gecompliceerd vond.
Dit maakt dat we ons vaak te veel vinden, dat we anderen niet op willen zadelen met onze “gebreken”. En dit zie ik bij veel mensen met ADD, ze willen anderen niet belasten met hun problemen, maar ondertussen lopen we op ons tandvlees. De simpelste dingen kunnen voor iemand met ADD te veel zijn of te groot zijn.
Toen ik mijn coachee vroeg hoeveel tijd het kost om de vakantiespullen op te ruimen moest ze lachen. Natuurlijk kost dat helemaal niet veel tijd, maar het is het starten met opruimen of het starten aan de enorme to-do-lijst. Toen we verder ingingen op het onderwerp kwamen we erachter dat ze dus veel vaker om hulp mag vragen, want zoals ze zelf zei, als ik iemand heb die me even op gang helpt dan lukt het me wel en is het allemaal zo gebeurt. Toch vinden we onszelf vaak niet goed genoeg als we om hulp vragen, anders zouden we het wel vaker doen.
In mijn relatie herken ik dit. Vroeger, met mijn ex, was het ook zo. Ik durfde niet te zeggen wanneer iets, dat voor “normale” mensen zo simpel lijkt, mij niet lukte. Het frustreerde mij, want als ik het wel zei dan kreeg te horen dat het zo makkelijk was en dat ik het echt wel kon. Pas toen ik mijn diagnose had en voor mezelf had geaccepteerd dat de dingen voor mij niet altijd even simpel zijn als ze lijken, durfde ik open te praten over waar ik tegenaan liep.
Door mezelf steeds beter te leren kennen weet ik wat ik wel en niet kan en waar ik hulp bij nodig heb. Ik kan anderen vertellen hoe dit voor mij werkt. Zo praat ik hier regelmatig over met Paul, hij is open en begripvol, hij heeft ook geleerd wat voor mij werkt en hoe we het samen fijn kunnen hebben en toch alles kunnen doen. Door veel met elkaar te praten over hoe we allebei in elkaar zitten kwam ik erachter dat iedereen wel zijn dingetjes heeft en dat wat voor mij simpel is voor hem helemaal niet zo simpel hoeft te zijn (ik denk maar even hardop aan het doen van de was…).
En eigenlijk is dit wat ook werkt op mijn werk. Mijn collega’s zijn allemaal op de hoogte van mijn ADD, ik vertel er open over en vind het fijn als ze vragen waar ik tegenaan loop. Door me uit te spreken en aan te geven wat ik prettig vind of waar ik spanning van krijg kunnen ze mij helpen, en dat maakt mij helemaal niet zielig of minder dan anderen, het is juist een bewijs van persoonlijk leiderschap. Weten waar je kwaliteiten liggen en waar je hulp van andere in moet schakelen. Ik ga niet zeggen dat ik iets kan terwijl dat niet kan, ik ben eerlijk naar mezelf en anderen. En geef het ook aan wanneer ik er zelf mee aan de slag wil.
En net zo goed als mijn vriendinnen die rekening houden met mij, houd ik rekening met de behoefte van hen en willen we elkaar alleen maar versterken. Omring jezelf daarom met mensen die je in je waarde laten die je uitdagen het beste van jezelf te laten zijn en je daarin ondersteunen!
Dus als je ADD in een relatie hebt, zorg ervoor dat je jezelf kent, dat je weet wat jouw ADD is, hoe die eruitziet en wat erbij hoort. En communiceer hierover met je partner en je omgeving. Wij zitten thuis in een nieuwe fase, want ook Lewis van 9 wil steeds meer weten over mama en de ADD en ook naar hem ben ik hier open over. En laten we eerlijk zijn, mensen met ADD zijn toch gewoon geweldig!