…ben ik zeker niet. Sterker nog ik heb er best wel moeite mee, maar dat betekent niet dat ik verandering uit de weg ga! Eigenlijk doe ik vaak het tegenovergestelde, wanneer ik de weerstand voel weet ik dat de verandering goed is. Het randje van uit je comfort zone stappen en doen wat moeilijk is, dat het schuurt en dat het ongemakkelijk voelt, dat je eigenlijk terug wil naar het oude, maar ook ziet hoe mooi het is aan de andere kant. Dat is de beste verandering voor mij.
Op dit moment zitten wij in een grote verbouwing, de hele benedenverdieping ligt eruit, overal ligt stof en zand, we wonen op zolder en mijn vaste coachplek aan mijn grote eettafel is niet meer. Ongeveer een halfjaar geleden begon bij mij de onrust, hoe zou ik dit moeten doen? Waar ga ik werken? Hoe gaan wij wonen? Hoe ga ik niet flippen?
Ik wist toen dat ik mijn Jenga toren goed op moest gaan bouwen om de periode van verhuizing en verbouwing goed te doorstaan. Voor ons betekende dat ook dat we het liefst thuis wilde blijven wonen, op die manier zien we de veranderingen, kunnen we snel ingrijpen (ja, wij zijn beide controlfreaks) en zou het niet twee keer verhuizen zijn. Ik ging op zoek naar een geschikte werkplek, want mijn eerste gedachte was ik moet me volledig aanpassen en een ruimte gaan huren en het zo goed mogelijk doen voor mijn coachees. Toen na een paar maanden zoeken er niet echt iets naar mijn smaak en behoefte beschikbaar was begon ik te onderzoeken wat ik dan wilde en wat mijn gevoel zei.
In de jaren na mijn diagnose en vooral sinds ik me verdiept heb ik coaching ben ik bewuster stil gaan staan bij mijn gevoel. Wat voelt goed en wat zegt mijn intuïtie. Inchecken bij mezelf wat ik wilde en hoe ik het wilde doen, terwijl iedereen een mening had over hoe wij de verbouwing en het hele gedoe er omheen zouden moeten aanpakken, wilde ik vooral dat we het op onze manier zouden doen. Doen wat bij ons past. Zo besloten we alles via een architect te doen en zelf niks te doen, wilde we thuis blijven wonen en beide ook thuis werken. En vooral als een periode zo onrustig en vol onverwachte gebeurtenissen zit als een verbouwing is het van groot belang om bij jezelf te blijven, om de steentjes van jouw Jenga toren stevig op te bouwen en je niet te laten beïnvloeden door prikkels van buitenaf.
Uiteindelijk besloot ik een maand voor de verbouwing dat ik gebruik zou gaan maken van het lokaal van mijn buurvrouw, waar ik vaker gebruik van maak, maar waar ik niet dagelijks terecht kan. Ik geef mijn coachees de keus, wil je een zittende coachsessie dan kan dat op vaste tijden, wil je op een ander moment dan kunnen we wandelen of online afspreken. En gelukkig is het nu prachtig weer en hopelijk blijft het dit weer de komende 3 maanden, zodat ik lekker veel kilometers kan maken. En de reactie van mijn coachees is eigenlijk heel goed, zij hebben een keus en bepalen zelf wat bij hen past!
De verhuizing…
…naar boven verliep niet zonder slag of stoot. Op dit soort dagen ben ik snel het overzicht kwijt en val ik stil. Ik zie niet meer wat er moet gebeuren en weet niet waar ik moet beginnen. Meerdere malen zat ik op een krukje met mijn handen in het haar en zei ik tegen Paul dat ik er klaar mee was en echt niet meer wist waar ik verder moest gaan, omdat het allemaal zoveel was. Het communiceren van wat ik voel heb ik echt moeten leren, want intern gebeurt er zoveel in zo’n periode, van dolgelukkig naar trots naar verdrietig en, wat ik het ergste vind, onmacht, dat je niet meer weet wat voor en achter is en niet meer vooruitkomt. Paul en ik zijn nu 14 jaar samen en we zijn hier beide in gegroeid. Als ik andere mensen met ADD spreek dan vertellen zij vaak over hun relatie en dat je als ADD’er zoveel van je partner vraagt, dat je partner zich zo moet aanpassen aan jou, mijn antwoord is dan meestal dat helder communiceren is “the key” tot een goede ADD-relatie, maar hier zal ik een andere keer verder over uitweiden.
Paul trok mij door de verhuizing heen en na heel veel traplopen is het boven wonen een feit en eigenlijk hebben we best een fijn en gezellig plekje gecreëerd. Lewis was bang dat het niet goed zou gaan, maar hij zei vorige week dat hij het best gezellig en leuk vindt op zolder. Koken doen we niet te vaak en we proberen het onszelf makkelijk te maken, want het is net als kamperen, als duurt twee keer zo lang. Even koken of even de afwas doen is een hele onderneming. Dit weekend wilde ik koken en de was de doen, dus met een pan zachtjes op het vuur rende ik naar de buren om mijn was snel uit de wasmachine te halen om hem snel in de droger te doen, die in de schuurt staat, om vervolgens weer snel naar mijn soep te gaan. Ik haal mijn 10.000 stappen per dag op dit moment met gemak!
Om deze verandering goed te kunnen doorstaan was het belangrijk om goed naar mijn gevoel te luisteren en keuzes te maken die bij ons passen. Daarnaast is lief zijn voor jezelf het grootste cadeau dat je jezelf kan geven. Even uiteten of toch ingaan op de uitnodiging van vrienden om te komen eten en je (schoon)moeder die de was wil doen is echt geen overbodige luxe. Tot slot is mijn eigen fijne kantoortje, helemaal op zolder, ver weg van alle stof en herrie een veilige rustige haven om tot mezelf te komen.
Ik kan mijn Jenga toren in alle veranderingen en verbouwingen goed opbouwen en maak tijd voor mezelf zodat de toren niet omvalt.