Altijd maar hetzelfde, altijd maar dezelfde structuur, veel mensen met AD(H)D hebben hier een hekel aan. Ik hoor regelmatig coachees vertellen dat het goed gaat wanneer ze een structuur hebben, maar dat ze tegelijkertijd een hekel hebben aan die structuur. Zelf herken ik dit probleem wel, maar heb ik me neergelegd bij het feit dat de structuur er nou eenmaal voor zorgt dat ik mijn shit geregeld krijg.
Wat ook helpt is dat ik een, voor mij, fijne manier hebben gevonden van het leven met een structuur. En voor mij betekent structuur een flexibele structuur.
Het voordeel voor mij is dat ik mijn eigen werk in kan plannen, al is dat voor iemand met ADD zowel een voordeel als een valkuil. Het voordeel zit ‘m in de afwisseling van werkzaamheden en de ruimte die ik heb om te bewegen. Zo ga ik elke dag bewust een stuk wandelen of plan ik een training op de sportschool. Ik zorg ervoor dat ik niet de hele dag op mijn bureaustoel achter mijn computer zit. Zelfs een kopje koffie halen plan ik ergens in, zodat ik op moet staan en in beweging moet komen. Wanneer ik dit niet plan dan kom ik nergens. Ik blijf zitten, vergeet te eten en te drinken wat ertoe leidt dat ik ook niks gedaan krijg. De afwisseling tussen bewegen en werken moet in balans zijn. Wat die balans is, is elke dag anders. En dit heeft waarschijnlijk ook te maken met mijn vrouwelijke cyclus, de ene week ben ik creatiever en kom ik sneller in een hyperfocus, waar ik graag gebruik van maak, terwijl de andere week ik juist moet bewegen om tot ideeën te komen.
Naast het in balans houden van bewegen en werken is de afwisseling van werkzaamheden ook belangrijk. Mijn man kan bijvoorbeeld een hele ochtend blokken om te werken aan 1 ding. Ik kan dat maximaal een uur. Langer dan een uur ben je me kwijt. En het liefst plan ik een uur, maar werk ik ergens een half uur aan. Op die manier heb ik meteen ruimte gecreëerd om te bewegen of om te lummelen.
En nu ik dit op papier zet merk ik dat plannen voor mij essentieel is, een planning waar lucht en ruimte in zit voor mijn ADD. Als mijn planning goed is en de structuur erin zit ervaar ik meer ruimte voor mezelf.
Wat is dan de structuur die je aanbrengt?
De structuur die ik aanbreng zit ‘m vooral in mijn dagindeling. Ik heb een aantal dingen die ik gedurende de week op dezelfde dag doe, want doe ik ze op een andere dag dan is de kans groot dat ik ze vergeet of gewoon niet doe. Zo schrijf ik op zondag alles voor de komende week van ons gezin op de planner in de keuken en op maandag doe ik hetzelfde voor mijn eigen werkweek in mijn papieren agenda. Afspraken zet ik standaard in mijn telefoon, die agenda is gekoppeld aan mijn computer en de agenda van mijn man. Het heeft even geduurd voor deze structuur een vaste plek had in mijn leven, maar nu kan ik niet meer zonder. En door elke week te plannen kan ik meer op avontuur.
De structuur zit hem dus in de alle daagse dingen die ik voor mezelf creëer om ruimte te laten voor het avontuur.
De laatste jaren kom ik er steeds meer achter dat het voor mij ook van belang is om op vakantie structuur aan te brengen. Ik doe meer en kom sneller in actie wanneer ik de dag van tevoren bedenk wat ik wil gaan doen of zien. Als ik op de dag zelf nog moet bedenken waar ik zin in heb bestaat de kans dat ik de halve dag niks doe, omdat ik niet weet waar ik zin in heb. Dan lijk ik wel verlamd door de ruimte die is ontstaan.
Is het leuk om op deze manier alles te plannen… Nee, ik heb nog steeds een oordeel hierover. Ik vind het stom dat ik dit nodig heb en het klinkt zo suf en degelijk. Toch weet ik dat dit voor mij werkt en juist door te plannen en structuur aan te brengen ontstaat de ruimte voor avontuur en nieuwe ervaringen.
Soms moeten we onze overtuigingen aan de kant zetten, om op die manier te kunnen groeien! Ik heb nu twee banen en mijn eigen coachingspraktijk, ik bedenk trainingen en maak tijd voor familie en vrienden. Eindelijk ervaar ik balans in mijn leven en blijf ik mezelf verbazen met wat ik allemaal kan, ondanks de ADD!