Soms ben ik net een Pikachu die al zijn energie in een stroom aanval kan stoppen, op die momenten kan ik honderd-en-één dingen tegelijk doen. Andere momenten val ik stil, kom ik niet vooruit en ben ik een diesel met motorproblemen. Het energielevel van iemand me ADD kan nogal wisselen.
Vooral de afgelopen weken liet mijn energie mij regelmatig in de steek. De verbouwing komt tot zijn eind en ik voel dat het zijn tol eist, we zijn thuis allemaal moe en daardoor eerder kribbig. De hele dag hebben we mensen in huis, van de loodgieter tot de meubelmakers en de schilder, alles loopt door elkaar en wij proberen nog een beetje overzicht te houden in alle klusjes die gedaan moeten worden. Gelukkig houdt Paul het meeste in de gaten, maar wanneer hij weg is ben ik het aanspreekpunt en moet ik ineens keuzes maken over pluggen en lampen, terwijl ik toch echt dacht dat we dit vooraf hadden besloten. Daarnaast kom ik er steeds vaker achter dat ik niet meer weet wat we hebben besteld of in welke kleur iets geschilderd moest worden. Zo schoot ik vandaag nog in de paniek toen de stukadoor alle net geplaatste keukenplankjes er weer af ging halen om de muur te stuken. Na een berichtje met de architect was ik weer gerustgesteld, alles bleek te kloppen.
Dit kost energie, energie die ik graag in andere dingen zou steken. Zo heb ik allerlei leuke plannen op de kast liggen waar ik nu niet aan toe kom. Ik moet meebewegen met de energie die er is.
En dat is misschien wel het moeilijkste dat er is. Het vraagt om echt voelen wat er is, inchecken bij jezelf hoe jij je voelt en eerlijk durven zijn. Vooral dat laatste is voor mij regelmatig een probleem. Ik kan hardnekkig vasthouden aan dat wat ik met mezelf heb afgesproken. Dat heeft natuurlijk heel veel voordelen en ik hoor de meeste mensen met ADD al denken: Hoe dan???
Ik hou gewoon niet van verandering, ik heb daar tijd voor nodig, ik moet daar ruimte voor hebben in mijn hoofd. Ik moet energie hebben om met een verandering om te gaan, dus als ik eenmaal heb besloten om iets te doen dan is dat al een bewuste keuze. Als dan blijkt op het moment suprême dat ik niet de energie heb om het te doen, dan moet ik nog ergens de energie vandaan halen om het niet te doen. Hierdoor kies ik er vaak toch nog voor om door te zetten en over mijn eigen grenzen te gaan. En als je over je eigen grenzen gaat dan heb je daar zelf last van…
Vandaag vertelde mijn coachee dat ze het beste functioneert in een opgeruimd huis. Alles moet aan kant zijn, want dan kan ze het meeste werk verzetten. Het probleem is alleen dat dat aan kant maken van haar huis niet altijd makkelijk gaat. De ene keer is ze afgeleid door alles dat ze tijdens het opruimen tegenkomt en de andere keer heeft ze geen energie om op te ruimen waardoor allerlei andere zaken dus ook blijven liggen. Toen ik door ging vragen vertelde ze me dat het opgeruimde huis zorgt voor meer rust in haar hoofd. Alle taken en “moetjes” die ze heeft razen door haar hoofd en daardoor kan ze soms niet helder nadenken. Zelfs tijdens het coachingsgesprek geeft ze aan afgeleid te zijn door haar eigen gedachten. Iets dat volkomen normaal is voor mensen met ADD.
Vaak zie en hoor ik coachees vertellen dat ze dit zo lastig vinden en zichzelf hier de schuld van geven. Terwijl je hier weinig invloed op hebt, het gebeurt en overkomt je, en dat bedoel ik niet als excuus. Toch als je jezelf de ruimte gaat geven om het te laten zijn komt er meer rust. We moeten uit de vicieuze cirkel stappen en niet in onze gedachten blijven hangen, maar juist meer gaan voelen, wat is er en wat heb ik nu nodig. Zo ook mijn coachee in het gesprek kwam ze juist door het uitspreken van haar gedachten erachter dat het helemaal niet zo’n puinhoop is. Ze weet eigenlijk heel goed wat er allemaal speelt en heeft een prima overzicht van wat er moet gebeuren. Die rust is er wel, alleen het verwijd naar zichzelf geeft onrust.
Nadat we het thema verder verkend hebben komen we tot een oplossing. Ze gaat de taken die ze moet doen opschrijven. Dat is iets dat ik ook gestructureerd doe, in 1 notitie op mijn telefoon alle to-do’s zetten. Daarnaast maak ik een keuze tussen wat prioriteit heeft en wat niet. Zo kan ik dagelijks van mijn lijst kiezen wat ik ga doen en wat ik moet doen en dan kies ik niet meer dan 2 of 3 taken zodat ik daadwerkelijk gedaan krijg wat ik wil doen. Op die manier steek ik mijn energie in de zaken die ertoe doen en houd ik meer tijd over voor belangrijke dingen in het leven, familie en vrienden!
Naast een goede planning en takenlijst let ik ook op mijn cyclus, elke fase van onze vrouwelijke cyclus heeft een andere energie. Zo ben je in de fase rondom de eisprong veel extroverter en gaat je energie naar buiten toe. Ik ben dan beter ik kleine taken die ik saai vind, zoals het doen van belastingaangifte en kleine taken die je echt af kan vinken. In fase 4 en 1, de week voor je menstruatie en de week van je menstruatie ben ik creatiever en kan ik beter schrijven, ik probeer mijn blog vaak in die week te schrijven. Het kost me dan minder moeite en ik lijk meer in flow te werken.
Dit zijn echt dingen die je voor jezelf moet uitzoeken. Ook mannen hebben een cyclus, maar zij hebben een dagelijkse cyclus en kunnen aan de hand van die cyclus ook bedenken wanneer ze bepaalde taken het beste uit kunnen voeren.
Het inspelen op je energie gaat dus vooral om voelen, wat is er? Wat heb ik nodig? Waar heb ik behoefte aan? Als je dit onder de knie krijgt zal je leven meer in flow komen en voel je dat het allemaal makkelijker gaat. En mocht het nou toch een keer tegen zitten geef daar dan aan toe, geef het ruimte en laat het er zijn. Je mag wat liever zijn voor jezelf!