Onlangs plaatste ik een story op Instagram over ADHD. Ik vroeg of kenmerken van ADHD als positief of negatief gezien werden. Mijn veronderstelling was dat dit als negatief gezien zou worden, maar tot mijn grote verbazing zag 100% dit als een positief iets zag…
Dus mijn overtuiging was onterecht, want de meeste mensen zien deze kenmerken dus als iets positiefs. Hoe kan het dan zijn dat ik jarenlang het idee heb gehad dat het negatief was? Hoe kan het dat andere dit anders zien? En hoe kan het dat, nu ik eindelijk positief tegenover mijn ADHD sta, ik nog steeds in de veronderstelling ben dat het iets negatiefs is?
Jarenlang kreeg ik te horen dat ik normaal moest doen, maar wat is normaal als mijn normaal anders is dan jou normaal?
Op mijn 25ste kreeg ik de diagnose ADD en na jarenlang vechten om normaal te zijn kreeg ik het label waaronder ik “mijn” normaal mocht zijn. Als je zolang iets anders hebt gehoord is het lastig om jezelf te zijn, want wie ben je dan. Ik wilde schrijven mijn zoektocht, maar dat dekt niet te lading. Ik denk dat iedereen op een bepaald moment de wie-ben-ik-vraag aan zichzelf stelt, persoonlijke ontwikkeling klinkt beter. Ik ging mezelf ontwikkelen met de nieuwe kennis die ik had opgedaan.
Ongeveer 3 jaar geleden startte ik met de opleiding tot transformationeel coach, transformationeel staat voor de verandering die je vanuit jezelf teweeg kan brengen, de persoonlijke ontwikkeling. En een persoonlijke ontwikkeling werd het!
Vanuit het coachingsmodel leerde we hoe overtuigingen onze emoties beïnvloeden en daardoor ons gedrag sturen. Doordat ik dacht dat ik niet normaal kon doen voelde ik me terneergeslagen, onzeker en zwak. Hierdoor zag ik niet de kwaliteiten die ik heb, de authenticiteit en het doorzettingsvermogen. Door meerdere malen stil te staan bij die ene overtuiging “ik kan niet normaal doen”, leerde ik mezelf kennen. Ik had mijn eigen barricade gecreëerd. Vanaf het moment dat ik deze barricade kon benoemen gingen er deuren open. Mijn persoonlijke ontwikkeling werd een weg vinden langs deze belemmerende overtuiging, naar een pad van mogelijkheden en kansen.
Ik kan mijn eigen normaal zijn! Authentiek en vol doorzettingsvermogen, denken in mogelijkheden en het zien van kansen. Mijn creativiteit kreeg meer ruimte en ik leerde mezelf kennen. Een ik die ik graag laat zien en die niet perfect is, maar who cares?
De les die ik heb geleerd: Laten we de overtuigingen die barricades vormen voor onze persoonlijke ontwikkeling benoemen, zodat we er met een grote boog omheen kunnen lopen. Op weg naar ons eigen stipje op de horizon!
