Voor het eerst ging ik, na 15 jaar ADD-medicatie slikken, zonder medicatie en zonder supplementen op vakantie! Een echte lekkere ADD-vakantie, want zonder al die extra’s is het wel erg kaal en is de ADD wel erg zichtbaar. Mijn verwachting was dan ook: Meerdere woede-uitbarstingen door vermoeidheid, overprikkeld door de onbekende bestemming, paniek door de vele verplaatsingen die gepland stonden en vooral een hele hoop gechagerijn.
De vakantie die we hadden gepland was ook niet zomaar een vakantie, we vlogen naar Nieuw-Zeeland om daar met mijn familie (pa, ma, zus en zwager) kerst te vieren met de familie van mijn zwager. En om je een beeld te geven, om daar te komen moesten we 3 vluchten nemen verdeeld over 3 dagen. Het tijdverschil met Nieuw-Zeeland is 12 uur, als het bij ons winter is, is het daar zomer. Het is echt heel ver weg. Zo ver weg was ik nog nooit geweest, sterker nog, ik had nog nooit een reis gemaakt waarbij ik een overstap moest maken van het ene naar het andere vliegtuig. In Nieuw-Zeeland hadden we een hele rondreis gepland, waarbij we vooral het Zuidereiland zouden verkennen. En voor jullie beeldvorming, Nederland past 8x in Nieuw-Zeeland en wij hadden 3 weken de tijd om zoveel mogelijk te zien en zo maximaal mogelijk te genieten.
Voor mij zijn dit al genoeg redenen om in paniek te raken en de draad kwijt te zijn. Mijn ADD neemt het dan van mij over, want hoe pak je dit aan, wat moet je verwachten en hoe plan je zo’n reis. Er kwam dan ook een heleboel bij kijken. En om alvast door te spoelen naar het eind van mijn verhaal, want dit loopt heel goed af, ik hoop dat als je dit leest het je handvaten geeft om je eigen ADD-vakantie te gaan plannen, want man, man, man, wat heb ik genoten!
Mijn verwachting was dus een echte typische paniekerige ADD-vakantie, waarbij relaxen niet aan de orde was, laat staan genieten van alles om mij heen. Ik neem je mee naar februari 2022, de week dat ik Corona had en 10 dagen in quarantaine op onze slaapkamer zat.
Wij wisten dat we deze reis zouden gaan maken en mijn zusje bleef vragen wanneer we nu eindelijk eens zouden boeken en hoe onze reis eruit zou gaan zien. Toen de ergste Corona-klachten waren gaan liggen besloot ik mij te focussen op de reis. Ik had nu de rust en de tijd en bedacht een aanpak waar ik me goed bij voelde, dit is een stukje persoonlijk leiderschap wat ik in de loop van de jaren heb geleerd over mezelf. Ik stel kaders, in dit geval had ik bedacht dat we bij elke locatie 2 nachten wilden zijn en dat de stukken die we wilden rijden niet langer dan 3 uur mochten zijn. Het eerste kader is bedoeld voor het creëren van rust op vakantie, ik heb dan iets meer tijd om even te “aarden” op een plek en voel me dan minder opgejaagd. Het tweede kader is bedoeld voor onze 9-jarige die vooral niet langer in de auto wilde zitten, uiteindelijk konden we hierdoor meer genieten op de plekken die we aandeden.
Dit vraagt best wel wat van je executieve functies, je moet met veel zaken rekening houden. Mijn advies is dan ook om zaken voor jezelf te noteren op een plek waar je ze later nog terug kan vinden. Ik had de kaart van Nieuw-Zeeland voor me en daarop tekende ik de route uit die we zouden rijden, dit geeft heel veel inzicht in je reis. Maar wat voor mij werkt hoeft niet voor jou te werken! Bedenk goed waar jij baat bij hebt, probeer een aantal dingen uit, dat is persoonlijk leiderschap.
Naast de kaart van Nieuw-Zeeland was Google maps mijn beste vriend. Alle routes checkte ik op reistijd, want door de grote van het land was het belangrijk om een goede planning te maken met alles wat we wilden zien en doen. Na de kaders was dat de volgende stap. Op mijn gemak begon ik de reisgids van Nieuw-Zeeland door te bladeren en maakte ik aantekeningen van de plekken die ik wilde zien en wat we wilden doen. Mijn zusje en haar man hielpen mij met het uitzoeken van de beste plekjes, want in 3 weken tijd kun je lang niet alles zien het was dus extra belangrijk om goed te kijken wat een ‘echte’ highlight is en hoe het op de route lag. Daarnaast waren wij gebonden aan een kerst met de familie in Wellington, wat geen straf was, want zoonlief lag 3 dagen in het zwembad. Tip 2: Kijk of je iemand kent die de vakantiebestemming al kent en die je tips kan geven. Hierdoor creëer je overzicht voor jezelf, je kan nooit alles zien.
Ik tekende de route uit op de kaart en begon in Excel een overzicht te maken van alle plekken die we wilden bezoeken en wat we wilden doen. Denk aan: Walvissen spotten, wandelen bij lake Tekapo, een foto bij ‘that Wanaka tree’ (deze kun je even zoeken op Instagram), zwemmen in de oceaan in Abel Tasman National Park, wijnproeven en nog veel meer. Dit is het punt waarop het bij mij meestal begint te duizelen…. Wat kun je er doen? Hoe kom ik erachter wat je daar kan doen? Hoe moet ik dit regelen? Dan val ik stil en weet ik niet meer waar ik moet beginnen.
ADD kickt in…
Toen de grove planning eenmaal klaar was en de ADD op zijn hoogte punt leek heb ik even een break genomen. We konden de tickets boeken en ik kon even ademhalen. De huurauto en het boeken van verblijfplaatsen laat ik aan mijn man over, gebeurtenissen uit het verleden maken dat ik geen verblijfplaatsen meer mag boeken. Laten we zeggen dat ik geen geduld heb om onderzoek te doen naar een geschikte, nette, niet langs de snelweg, schone verblijfplaats. Ik geef de ADD de schuld, want A ik vind het niet leuk om te doen waardoor ik mijn focus verlies en B ik weet niet waar ik moet beginnen waardoor ik niet begin. Ken je kwaliteiten en zoek iemand die je kan helpen bij de zaken waar je niet goed in bent, tip 3!
Na een paar maanden, er zat veel tijd tussen het boeken en het vertrek, besloot ik verder op zoek te gaan naar wat we op de verschillende plekken konden doen. In mijn eerste oriëntatie rondje in de reisgids had ik al activiteiten gevonden die ik in de planning kon zetten. Er waren mooie wandeltochten die begaanbaar waren met een 9-jarige en met de tips van mijn zusje boekten we een walvissentocht (dat was zo fantastisch!). Onze reis kreeg steeds meer vorm en ik voelde dat ik er steeds meer plezier in kreeg.
Een week voor we op reis gingen begon de stress, stress van het inpakken, stress van het 3 weken niet voor de zaak werken, stress van het komen we wel heel aan, stress van het wat als zoonlief gaat vervelen in het vliegtuig… 24 uur lang. Dat was een hele lange week die ik stukje voor stukje heb afgestreept. Mijn tas werd ingepakt na goed beraad, niet te veel meenemen, zorgen voor laagjes en alles in een grote weekendtas, want koffers passen misschien niet in de huurauto.
We vlogen de vrijdag voor kerst en op donderdagavond hadden zoonlief en ik nog kerstviering op school, dat was ergens wel een goede afleiding, want thuis had ik alleen maar zitten zenuwpezen. Man wilde eigenlijk een hotel op de luchthaven de avond van tevoren, maar mij leek het prettiger en rustiger om vrijdag met een taxi naar de luchthaven te gaan, uiteindelijk ben je dan ook goedkoper uit en in je eigen bed slaap je toch beter. Dat was echt een topactie, want iedereen had lekker geslapen en de taxi belde stipt om 5 uur aan en zetten ons netjes bij de juiste terminal af. We kijken thuis vaak samen wat voor de minste stress zorgt, want niet alleen ik heb hier last van. Mijn man is ook altijd wat gespannen voor vertrek, vooral als we vliegen. We hebben dus lang nagedacht wat het beste voor ons was en met twee kerstvieringen op donderdagavond zou thuis slapen voor de meeste rust zorgen
Als je naar Nieuw-Zeeland vliegt heb je altijd een overstap, die van ons was in Singapore. We hadden alles via 1 organisatie geregeld, geen idee of het helpt, maar onze tassen werden netjes doorgevlogen naar de eindbestemming. In Singapore hadden we een overstap van 12 uur, manlief had een hotel met zwembad op de terminal gevonden dat je voor een aantal uur kon boeken. Dat was ideaal! We hebben daar 5 uur geslapen, wat achteraf ons geluk is geweest, want de volgende vluchten gingen niet zo soepel als gehoopt. Dus ook tijdens het reizen kun je zelf voor rust zorgen, vooral slapen of liggen in een bed in plaats van een vliegtuigstoel ontprikkeld.
Bij het vertrek van Singapore naar Auckland was een mankement aan het vliegtuig, wij hadden een overstap van 3 uur in Auckland om door te vliegen naar onze kerstbestemming Wellington. Het duurde bijna 2 uur voor we konden vertrekken, dit gaf wel wat stress. We vroegen aan het personeel in het vliegtuig of we voldoende tijd hadden voor onze overstap en volgens hen was het geen probleem, maar wij wisten ook dat we door customs moesten en die zijn in Nieuw-Zeeland erg streng. Het was op hoop van zegen… Ik kon dit wonderbaarlijk genoeg naast me neerleggen tijdens de vlucht en op de luchthaven kwam ik in de actiemodus, alles moest zo snel mogelijk gebeuren en dat doe je door mensen aan te spreken! Ik was zo blij dat iedereen Engels sprak en ik me goed verstaanbaar kon maken, want binnen no time waren we overal doorheen en stonden we buiten. Buiten in 28 graden met onze winterkleren aan op zoek naar de juiste terminal…
Na een sprint van zeker 15 minuten met 3 grote tassen en 4 stuks handbagage kwamen we aan bij de juiste terminal. Het inchecken daar ging soepen en met nog 20 minuten wachttijd zaten we klaar voor de laatste vlucht.
En nu vraag je je misschien af, waarom is de aanloop naar de hele reis zo lang omschreven? Nou dat is omdat je de meeste winst haalt uit de planning. De ADD wil graag weten wat er gaat gebeuren, maar er moet ook ruimte zijn voor spontaniteit. En dat is precies waar we voor gezorgd hadden. De locaties stonden vast, dit om stress en frustratie te voorkomen, maar we hadden lang niet alle activiteiten geboekt. Zo hoorden we tijdens kerst van de locals dat het heel leuk is om te kajakken in Abel Tasman National Park en boekten we op nieuwjaarsdag een boottocht in Milford Sounds.
Doordat ik wist wat er ging komen en niet na hoefden te denken over wat we precies gingen doen had ik een hele relaxte vakantie en kon ik echt genieten van de dingen die we deden. We hebben zelfs, omdat zoonlief dit graag wilde een middag in een motel gezeten. Hij gaf duidelijk aan dat het voor hem te veel was en dat hij even wilde chillen. Die ruimte moet je jezelf gunnen. Mijn man en ik zijn al heel lang samen en we ontdekken nog steeds hoe vakanties voor ons het beste werken. Ook als we in Europa op vakantie gaan en we een week op dezelfde plek blijven, bepalen we een dag van tevoren wat we de volgende dag gaan doen. Dit geeft rust en ruimte. We plannen meestal maar 1 activiteit per dag, want anders raak ik overprikkeld. En dit vraagt echt iets van je partner, maar uiteindelijk levert het zoveel meer op.
Als jij over je grenzen gaat en overprikkeld raakt kost dat veel energie en de bedoeling van vakantie is juist dat je er energie van krijgt. Persoonlijk leiderschap is hierin zo belangrijk!
Wij hebben super veel gedaan, hebben in 3 weken tijd 11 slaapplaatsen gehad en 6 vluchten, vandaag kreeg ik van een collega te horen dat ik er uitgerust uitzag. En ondanks die enorme jetlag voel ik me ook zo, ik heb energie om het nieuwe jaar te starten, heb zin om aan mijn doelen te werken en voel de motivatie om te vlammen!
Wil jij ook een relaxte ADD-vakantie? Ga dan eens op zoek naar jouw kaders, persoonlijke ontwikkeling in persoonlijk leiderschap is daarbij belangrijk. Wil je daar meer over weten dan help ik je graag, no strings attached!