Een aantal jaar geleden zag ik voor het eerste de TedTalk: The power of vulnerability, waarin Brene Brown vertelt over de kracht van kwetsbaarheid. Brown koppelt kwetsbaarheid aan ‘whole hearted’ zijn, de moed hebben om imperfect te zijn, vanuit zelfliefde zorgen voor een ander en tot slot authenticiteit. Uit haar onderzoek blijkt dat kwetsbaarheid vraagt om totale zichtbaarheid waarbij je geen garanties krijgt. Je neemt genoegen met wie je bent, I’M ENOUGH.
Toch lijkt dit in onze maatschappij nog steeds niet gewaardeerd te worden.
Hoe vaak wordt er niet gezegd dat je zwak bent als je eerlijk over je gevoelens en emoties praat? En het is echt niet oké om op de eerste date over een kinderwens te praten, terwijl die vraag voor jou misschien wel van onschatbare waarde is. Denk ook eens aan alle selfies waarbij we een filtertje gebruiken, wat is dan jouw echte gezicht? Is dat niet goed genoeg?
En ben jij dan wel goed genoeg?
Als je de Dikke van Dale erbij pakt krijg je de volgende omschrijving:
- kwets·baar (bijvoeglijk naamwoord; vergrotende trap: kwetsbaarder, overtreffende trap: kwetsbaarst)
- Vatbaar voor verwonding of ander onheil
- Erg gevoelig
Persoonlijk vond ik dit choquerend… Vatbaar voor verwonding of ander onheil, alsof we in de middeleeuwen leven. Misschien moeten we wel een betekenis toevoegen. Iets in de trant van; kwetsbaarheid is het volledig laten zien van wie jij bent zonder garanties, emoties erkennen en laten zien.
Simon Sinek geeft aan dat juist het tonen van kwetsbaarheid enorm veel kracht vereist. Kracht om over jouw emoties te praten, iets wat in deze tijd juist zo belangrijk is. Uiteindelijk begint het met hoe we daar zelf mee omgaan. Laat jij jouw emoties zien en mogen ze er zijn? Of vind je het lastig om hierover te praten? Bang voor reacties?
Als we kwetsbaarheid vanuit een ander perspectief bekijken, bijvoorbeeld vanuit het perspectief van Batman. Zijn kwetsbare plek is zijn ego, toen hij in die enorme put lag moest hij op zichzelf vertrouwen en zijn ego daarbuiten laten. Hij moest eerst de tijd nemen voor zelfliefde, vanuit authenticiteit (zijn krachten) kon hij doormiddel van vallen en opstaan (imperfectie) de put uitklimmen om uiteindelijk de stad te bevrijden. Pas toen hij Catwoman om hulp vroeg en hij moed toonde om samen te werken lukte het hem de overwinning te claimen. Hij moest zichzelf kwetsbaar opstellen om Catwoman om hulp te vragen.
Stel je eens voor dat jij ergens een inner Batman hebt, wat zou jij dan doen? Waar zou jij meer van jouw kwetsbaarheid willen laten zien? En wat zou je daarmee bereiken?